ชุมชนของเขาที่มีประชากร 1,100 คน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเกษตรกรยังชีพ ให้กลายเป็นโรงไฟฟ้าทางการเกษตรที่มีการแปรรูปอาหารของตนเอง อุตสาหกรรมและการส่งออกแนวคิดของนายกเทศมนตรี Ngala อาจฟังดูเกินจริง แต่หนึ่งปีหลังจาก Inegena ได้รับเลือกให้เป็นผู้รับการสนับสนุนจากกองทุนระหว่างประเทศเพื่อการพัฒนาการเกษตร (IFAD ซึ่งเป็นหน่วยงานของสหประชาชาติ) และกระทรวงหมู่บ้าน การพัฒนาพื้นที่ด้อยโอกาสและการอพยพย้ายถิ่นฐานของอินโดนีเซีย
ที่นั่น เป็นสัญญาณที่ชัดเจนหลายอย่างเกี่ยวกับความก้าวหน้าในชุมชนของเขาพืชผลและผักที่ปลูก
ในดินแดนที่เคยแห้งแล้ง และไก่ที่เกาะอยู่ตามถนนในหมู่บ้านที่เคยเงียบสงบตอนนี้หมู่บ้านของเรามีอนาคต และคนหนุ่มสาวจำนวนมากตัดสินใจอยู่ต่อและมีส่วนร่วมในโครงการเกษตรกรรมใหม่” Viktorinus Roja ผู้ซึ่งเรียนรู้วิธีการเลี้ยงไก่เมื่อปีที่แล้ว
และได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าสมาคมวิสาหกิจหมู่บ้านกล่าว “ปีที่แล้ว ฉันคิดที่จะย้ายไปหางานทำในเมือง แต่ฉันตัดสินใจที่จะให้โอกาสนายกเทศมนตรี Ngala”Inegena เป็นหนึ่งใน 1,110 หมู่บ้านในอินโดนีเซียที่ได้รับการสนับสนุนจาก IFAD’s Integrated Village Economic Transformation Program (TEKAD) ซึ่งได้รับทุนร่วมกันจากหน่วยงานของสหประชาชาติและรัฐบาลอินโดนีเซีย ในเขตงาดา ชุมชน 20 แห่งได้รับประโยชน์จากผู้เชี่ยวชาญของ TEKAD ซึ่งช่วยชาวบ้านออกแบบแผนธุรกิจและกลยุทธ์การพัฒนาระยะยาว และส่งใบสมัครขอทุนไปยังกองทุนหมู่บ้านแห่งชาติมูลค่า 68 พันล้านรูเปียห์อินโดนีเซีย (4.3 พันล้านดอลลาร์)
ซึ่งบริหารโดยกระทรวงหมู่บ้าน . เงินทุนส่วนใหญ่มาในรูปของเงินกู้
ซึ่งรัฐบาลและหมู่บ้านจะต้องชำระคืนจากกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นหลายครั้งในชนบทของอินโดนีเซีย เงินไม่ใช่ปัญหา การวางแผนอย่างชาญฉลาดเพื่อสร้างพื้นฐานสำหรับความสำเร็จทางเศรษฐกิจในระยะยาวคือ” Harlina Sulistroyini ผู้อำนวยการทั่วไปด้านการพัฒนาเศรษฐกิจและการลงทุนของกระทรวงหมู่บ้านกล่าว “สถานที่เช่น Inegena
เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการระดมทุนเพียงเล็กน้อยและแนวคิดที่ยิ่งใหญ่สามารถบรรลุร่วมกันได้อย่างไร”
คุณ Sulistroyini กล่าวเสริมว่า กุญแจสำคัญคือการให้ชุมชนมุ่งเน้นไปที่ผลิตภัณฑ์เดียวที่พวกเขามีความได้เปรียบทางเศรษฐกิจและตลาด ในกรณีของ Inegena สินค้าหลักและผลผลิตเงินสดในอนาคตคือถั่วเทียนซึ่งใช้เป็นวัตถุดิบในอุตสาหกรรมเครื่องสำอางและยา
ด้วยการสนับสนุนของ TEKAD ชาวบ้านจึงร่วมกันร่างแผนธุรกิจเพื่อปรับปรุงการเก็บเกี่ยวและเริ่มแปรรูปถั่วแคนเดิลนัทในท้องถิ่น จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ ชาวนาแต่ละคนเก็บเกี่ยวถั่ว ทำความสะอาดด้วยตนเอง และนำไปยังตลาดท้องถิ่น แต่ตอนนี้พวกเขารวมกลุ่มกันเพื่อรับข้อเสนอที่ดีกว่าจากผู้ซื้อ ที่สำคัญพอๆ กัน ชาวบ้านไม่จำเป็นต้องเดินทางหนึ่งชั่วโมงเข้าเมืองและใช้เวลาหลายชั่วโมงในการขายผลิตผลอีกต่อไป – ตอนนี้ผู้ซื้อมาถึงหมู่บ้านแล้ว
ขั้นตอนต่อไปเกี่ยวข้องกับการซื้อเครื่องจักรโดยได้รับการสนับสนุนจากกระทรวงเพื่อทดแทนการใช้แรงงานคนซึ่งปัจจุบันต้องใช้ในการปอกถั่ว และจัดหาเงินทุนสำหรับเครื่องจักรเพื่อสกัดน้ำมันของถั่ว นางสาวซูลิสตรอยนีกล่าว
Credit : ufaslot
